Soms komt het voor dat de patiënt het niet eens is met de geleverde (wond)zorg. Zo startte dit verhaal.
De heer Timmerman (gefingeerde naam) is via zijn oncologisch chirurg naar ons verwezen voor advies en begeleiding van een oncologische wond. De genezing van de wond verloopt niet zoals hij had gehoopt en hij geeft aan dat hij zich niet gehoord voelt. Het eerste poliklinische consult start dan ook met een vragenvuur. Dhr. is goed ingelezen in de wondbehandeltechnieken en is kritisch op het beloop. Hij wil snel genezen, snel alles inzetten, liever vandaag dan gisteren, en meteen het maximale. Hij is ook al langer ‘patiënt’ en kent de zorgsystemen waar hij zich dan ook erg aan kan ergeren.
Het eerste wondconsult is dan ook uitgebreider en kost meer tijd dan van te voren beoogd. Echter, deze tijd is nodig om hem te horen, zijn verhaal te laten doen en te luisteren naar wat zijn wensen zijn. Hij blijft sceptisch en een vertrouwensrelatie zal moeten worden opgebouwd.
Veel uitleg en overtuigingskracht is nodig om dhr. Timmerman te doen beseffen dat ik in het eerste consult niet alles op kan lossen. Wel zeg ik hem er alles aan te doen om hem ‘goede’ zorg te geven. Dit kost tijd en zal stap voor stap gaan. Als het weefsel laat zien dat het klaar is voor een ander middel, of een volgende stap, zullen we die stap nemen. Na het consult was ik ook niet verrast dat hij al snel contact opnam. Dhr. Timmerman had veel nieuwe vragen over de informatie die we samen uitgewisseld hadden. Kritisch op het tijdstip van de behandeling, en kritisch of dit voor hem het beste was. Want twee weken wachten om opnieuw te komen leek hem nu wel erg lang. De theorie doornemend met hem over de beschadiging van het weefsel door eerdere radiotherapie, chemospoeling en een operatie liet hem inzien wat mijn verwachtingen waren en ook op welk termijn. Deze pasten eigenlijk niet bij zijn uitgangspunt om ‘snelle’ wondgenezing te hebben. Door samen in gesprek te blijven en daarbij realistische verwachtingen te scheppen, konden we gedurende de tijd steeds een doel afstrepen en door gaan naar de volgende stap. Ook het contact en de samenwerking met de chirurg bleef belangrijk. Zo kwamen we op behandeltechnieken als negatievedruktherapie wat dhr. graag wilde proberen. Met alle mitsen en maren op een zeer kwetsbare huid en in een gebied met veel weefselschade door chemo en radiatie zijn we naar een volgend doel gaan werken. Samenwerking werd gezocht met een centrum voor hyperbare geneeskunde en oppervlakte reductie werd millimeter voor millimeter zichtbaar. Meneer leek geaccepteerd te hebben dat wondgenezing tijd kost, en dat sommige procedures enige tijd vergen.
De tijd verstreek en de frequentie van de polibezoeken verminderde naar wat nodig was. De wond zag er een stuk beter uit; nu de laatste millimeters nog om te genezen.
Later stond de heer T. plotseling voor me op de polikliniek. Hij had een slechte uitslag van een scan gehad en was doorgelopen naar de poli. Hij kwam niet voor de wondverzorging, maar om zijn verhaal te doen en was op zoek naar een luisterend oor.
Hilde Visser, wondconsulent Erasmus MC Rotterdam, lid WCS commissie Oncologische wonden en ulcera
Reageren: klik hier
