In een zorgkwestie stond de volgende vraag centraal: welke rol speelt de zorgverlener bij de leefstijl van patiënten met diabetes?
Ook ik vraag me regelmatig af welke rol wij als zorgverlener spelen bij patiënten met een diabetische voetwond. Komt de informatie die ik geef goed over? Snapt de patiënt de informatie? Begrijpt de patiënt wat het belang is van een goede leefwijze? Vindt de patiënt het moeilijk om de leefregels toe te passen? Geef ik niet teveel informatie, waardoor de informatie niet wordt onthouden? Ligt het aan de cognitieve vaardigheden van de patiënt? Door deze vragen regelmatig binnen het multidisciplinair team te bespreken, en vooral door scholing van psychologen, ben ik erachter gekomen dat de zorgverlener en de patiënt eerst samen een binding moeten hebben.
Ze staan open voor de informatie die beiden aan elkaar vertellen en ze hebben begrip voor elkaar. De zender en de ontvanger zijn zowel de hulpverlener als de patiënt. De hulpverlener begrijpt waarom de patiënt bijvoorbeeld een voetprobleem heeft. De patiënt heeft het gevoel volledig te worden begrepen. De patiënt is bereid om de informatie van de zorgverlener te accepteren en daarna pas uit te voeren.
Na het bezoek van een patiënt ga ik met een tevreden gevoel naar de volgende patiënt. Wat fijn dat wij als wondverpleegkundigen zoveel voor een patiënt kunnen betekenen. En de patiënt? Die gaat tevreden naar huis. Thuis is er gelukkig alle tijd om na te denken over alle adviezen die zijn gegeven. Maar ja, wat moet je met al die tijd?? Toch maar een sigaretje opsteken?
Véronique Oostendorp, bestuurslid WCS
Reageren: veronique@wcs.nl
