Terwijl ik dit schrijf zijn de Olympische Spelen op televisie en hoor ik op de achtergrond de carnavalsmuziek van de optocht in ons mooie Breda. Mooi om te zien en te horen dat er evenementen zijn waar zoveel mensen op af komen, SAMEN feesten en sport beoefenen en aanmoedigen.

In het ziekenhuis leveren wij SAMEN zorg in het belang van de patiënt. Daar is iedereen het toch over eens? Maar in de praktijk hebben we ook te maken met eigenbelang. En zijn we assertief genoeg om de ander aan te spreken? Vragen we wel om feedback? Enkele voorbeelden waardoor ik soms twijfel aan onze gezamenlijke missie:

• Twee specialisten vragen hetzelfde labonderzoek aan. Laten we vanuit het positieve denken. Ze weten niet van elkaar dat ze hetzelfde aanvragen. Tijdens één bezoek voor bloedafname worden twee dezelfde buisjes bloed afgenomen met dezelfde lab aanvragen. De bloedbuisjes zijn zoals de specialisten hebben aangevraagd. Terwijl de bloeduitslagen in één overzicht zijn verwerkt. Worden er ook twee onderzoeken gedeclareerd?
• Wie moet de wondzorg bij een patiënt met een voetwond gaan doen in de eerste lijn? De podotherapeut of de wondconsulent? Laten we vooral in richtlijnen benadrukken welke werkzaamheden uitgevoerd moeten worden en dat een samenwerking tussen meerdere disciplines zeker mogelijk is. Veel beroepsverenigingen willen graag een statement maken, waarbij het belang van de patiënt uit het oog wordt verloren.
• Een wondconsulent vraagt een verpleegkundige om samen de wond van een patiënt te beoordelen en een behandelplan op te stellen. De verpleegkundige geeft aan dat ze het heel druk heeft en nog andere taken moet doen. De wondconsulent moet nu het werk bij de patiënt alleen uitvoeren en de verpleegkundige hoort nog wel wat het behandelplan wordt.
• Een arts-assistent vraagt aan de wondconsulent en de verpleegkundige om een wond te beoordelen. De arts-assistent geeft aan geen verstand te hebben van wonden en zegt dat de wondconsulent maar moet aangeven wat er gedaan moet worden. Er wordt nog aan de arts-assistent gevraagd om mee te kijken als behandelaar van de patiënt, maar deze ziet liever de foto’s in het dossier van de patiënt.

Mijn wenkbrauwen gaan hiervan omhoog. We werken toch SAMEN in het belang van de patiënt?

Op het moment dat ik als professional een andere professional aanspreek, voelt de ander zich vaak opgelaten of gaat in de verdediging. Mijn vraag is dan: waarom? We zijn er toch om SAMEN de belangen van de patiënt voorop te stellen? Dat maakt het werk toch interessant? Juist SAMEN zo goed mogelijk zorg leveren aan de patiënt. We moeten proberen het hokjesdenken in de zorg los te laten en de patiënt centraal te stellen.

Morgen maar weer een nieuwe poging wagen. Verbeter de wereld, doe het SAMEN! Laten we een voorbeeld nemen aan de atleten van de Olympische spelen. Zij strijden SAMEN in een mooie wedstrijd en feliciteren elkaar na afloop. Of laten we een volgend evenement organiseren dat lijkt op carnaval, zodat we daar SAMEN naar toe kunnen gaan.

Veronique Oostendorp, betsuurslid WCS Kenniscentrum Wondzorg

Reageren: klik hier