‘Zuster! Die oorbellen kunnen echt niet. Ik wil dat u ze uit doet en u zich aan de kledingregels houdt!’ Dát maakte indruk. Ik was net gediplomeerd A-verpleegkundige en dacht mij enige uitspatting te kunnen veroorloven in de vorm van lange oorbellen, die nota bene door het avondhoofd waren gemaakt. De hoofdverpleegkundige vond dus van niet, en ze had uiteraard gelijk.
De oorbellen waren puntvormig en van hard kunststof gemaakt en vormden een gevaar voor zowel patiënt als mijzelf tijdens het tillen. In de kelder van het oude ziekenhuis hing nog een panty automaat, die destijds gelukkig al niet meer werd gebruikt. En gelukkig zijn de kledingvoorschriften van toen aangepast naar deze tijd. Wij mogen werken in goed passende uniformen en voor de veiligheid van de patiënt en onszelf is gezorgd middels richtlijnen en protocollen.
Bij het opstellen van die richtlijnen en protocollen zijn wij als zorgprofessionals nagenoeg altijd betrokken geweest. Het bevreemdt mij dan ook als ik zie hoe wij omgaan met veiligheid en hygiëne. Als beroepsgroep weten we hoe het hoort, als individuen denken we (ik trek zelf ook het boetekleed aan) ons uitspattingen te kunnen veroorloven.
Als voorbeeld handhygiëne. Dagelijks werken met patiënten met allerlei soorten wonden betekent dagelijks in contact komen met vele soorten bacteriën, en ook met kwetsbare huiden. Het hebben van korte, schone en niet gelakte nagels is dan toch logisch? Als ik me realiseer welke koloniën ik mee naar huis breng onder mijn 3mm lange nagels, krijg ik al de kriebels… Laat staan welke viezigheid je meeneemt naar andere patiënten met andere wonden! En dan heb ik het nog niet eens over het (toch) dragen van sieraden.
IGZ heeft het afgelopen jaar flink geïnspecteerd op hygiëne en daardoor zijn de regels in de ziekenhuizen in ieder geval aangescherpt en worden ze beter nageleefd. Toch doe ik een beroep op onze professionaliteit. We hebben IGZ toch niet nodig om met schone handen te werken en te beseffen dat de veiligheid voor de patiënt voorop staat? We zijn verpleegkundigen, verzorgenden, huidtherapeuten en assistentes die voor verantwoorde wondzorg gaan, hun handen uit de mouwen steken!
Handen die gezien mogen worden, omdat ze van een professional zijn!
Karin Timm, bestuurslid WCS Kenniscentrum Wondzorg
Reageren: karin@wcs.nl
