Inmiddels ben ik zo’n beetje aan het einde van mijn loopbaan gekomen en ben ik regelmatig aan het reflecteren op het verleden en op de toekomst van de zorg. En daarbij zijn een aantal zaken die mij zijn opgevallen binnen zo ongeveer 45 jaar werken in de zorg. De professionalisering van de verpleegkundige- en zorgberoepen hebben veel aandacht gekregen en daarin is ook heel veel bereikt en daar ben ik trots op.
De stap naar flexibel onderwijs wordt als belangrijk gezien naar de toekomst waarin met minder zorgmedewerkers flexibel opgeleid en uiteindelijk op basis van kennis ook geroosterd kan worden. Mijn overwegingen zijn hierin positief en hoe ingewikkeld ook, ik ben van mening dat hiermee voor een deel wel een oplossing ligt in de krapte op de arbeidsmarkt.
Binnen het onderwijs in de zorg wordt op alle vlakken veel aandacht besteed aan het klinisch redeneren, zowel in het traditionele onderwijs als binnen de structuur van EPA (entrustable professional activities) onderwijs.
En nu komt mijn kritische noot: toch zie ik in de praktijk dat met klinisch redeneren rondom wondzorg nog geworsteld wordt. Daarbij bedoel ik dan alle geledingen die met wondzorg te maken hebben. Misschien niet terecht, zie het dan als een overweging van mij, maar in de praktijk kom ik veel vragen tegen en ook besluiten die op basis van redenering niet hadden hoeven te bestaan. Ik doel dan op overmatig gebruikt van antibiotica binnen de wondzorg en het gebruik van antibacteriële wondbedekkers terwijl dat niet altijd noodzakelijk is.
Klinisch redeneren doe je op basis van kennis. En als ik nu de knuppel in het hoenderhok mag gooien, ik verbaas mij wel eens over de kennis van de anatomie/fysiologie en de basis van wondzorg. Als men deze kennis in een te geringe mate bezit is klinisch redeneren eigenlijk al moeilijk. Er is basiskennis nodig om goed te kunnen beredeneren.
En natuurlijk ben je zelf verantwoordelijk voor het vergaren van kennis in de huidige manier van onderwijs en opleiden, dat snap ik, maar niet iedereen zal weten wat hij mist aan basiskennis om tot goed klinisch redeneren te komen.
Mijn standpunt is dan ook, een mens heeft ook behoefte om simpel kennis aangeboden te krijgen.
Rob van Komen, WCS bestuurslid
Reageren: klik hier
