Steeds meer hoort men het streven naar anderhalvelijnszorg, ook in wondzorg Nederland. Dit betekent het versterken van de huisartsenpraktijken door nauwere samenwerking met expertise uit de tweede lijn. Het bij elkaar binnenlopen.
Als medewerker in een brandwondencentrum kan ik vrij gemakkelijk reproduceren wat de brandwondenzorg ons jaarlijks opbrengt, maar ook kost in de ruime zin des woords. Niet als negatief statement bedoeld, want de brandwondencentra in Nederland zijn er vooral om alle slachtoffers met brandwonden op te vangen. Maar toch bekruipt mij ieder jaar weer iets van irritatie, als ik de tegenstrijdigheden ervaar in het beleid van de nationale gezondheidszorg en het vuurwerkbeleid.
De promo van RTL Late Night vliegt mijn huiskamer in: “Vader diabetes patiënt boos op ADO-trainer!” PING!!! PING !!! Mijn alarmbel (“mijn signaal dat er iets belangrijks gebeurd”) in mijn hoofd gaat af: interessante discussie, wat is er gebeurd? Hoe komt het dat ze boos zijn? Zaterdag 14-11 Wereld Diabetes dag, nog een blog schrijven, aandacht voor diabetes op de tv. Dit is een kleine opsomming wat ik hoor door de alarmbel heen.
Nóg meer? Ik voel de bezuinigingen al aan alle kanten. Minder personeel is er al. Er wordt zelfs minder schoon gemaakt op een afdeling waar de hygiëne erg belangrijk is.
Het is 16 augustus en ik zit aan de Costa Brava in Spanje in een klein dorpje van mijn vakantie te genieten. Het weer is prachtig, evenals de omgeving, de wijnen en de tapas. Op 16 augustus is het op de kop af nog 100 dagen voor ik de openingsspeech weer mag doen van ons WCS Congres. En waar zal ik die speech over houden?
Ze is 95 jaar, maar als ik haar door de telefoon hoor, schat ik haar 45 jaar. Ze heeft een wond aan het onderbeen die maar niet wil genezen.
Preventie van decubitus begint volgens nationale en internationale richtlijnen met drukverlagende maatregelen.
Onlangs ben ik voor de vierde keer als operatieassistent naar Afghanistan geweest, om daar gewonde militairen en burgers te helpen. Op de compound in het ziekenhuis werken verpleegkundigen, verzorgers en specialisten van verschillende nationaliteiten samen. Een wondconsulent of wondverpleegkundige vindt men daar niet nodig, want daar zou genoeg expertise zijn op het gebied van wondzorg. Helaas zijn mijn ervaringen anders.
In ons Hospice worden zeer regelmatig bewoners opgenomen met
uitgebreide wonden.
Onze zorgverlening is kwalitatief goed en zelfs zo dat een aantal wonden in het Hospice verbeteren of zelfs sluiten.
‘Zuster! Die oorbellen kunnen echt niet. Ik wil dat u ze uit doet en u zich aan de kledingregels houdt!’ Dát maakte indruk. Ik was net gediplomeerd A-verpleegkundige en dacht mij enige uitspatting te kunnen veroorloven in de vorm van lange oorbellen, die nota bene door het avondhoofd waren gemaakt. De hoofdverpleegkundige vond dus van niet, en ze had uiteraard gelijk.
Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.
Strikt noodzakelijke cookie moet te allen tijde worden ingeschakeld, zodat we je voorkeuren voor cookie instellingen kunnen opslaan.
Als je deze cookie uitschakelt, kunnen we je voorkeuren niet opslaan . Dit betekent dat elke keer dat je deze site bezoekt het nodig is om cookies weer in te schakelen of uit te schakelen.
Deze site gebruikt Google Analytics om anonieme informatie zoals bezoekersaantallen en meest populaire pagina's te verzamelen.
Door deze cookie aan te laten staan help je onze site te verbeteren.
Schakel eerst strikt noodzakelijke cookies in om je voorkeuren op te slaan!
