Blog Annemiek Mooij: Kouwe poten

Hij is er weer. De 50-jarige meneer B., in zijn scootmobiel.
Slechte zelfzorg, veel roken, veel drinken, slechte doorbloeding waarvoor geen behandeling mogelijk. Twee jaar geleden heeft de huisarts hem naar het Wond Expertise Centrum (WEC) verwezen in verband met een diepe wond aan de voet waarbij het bot bloot lag.

Blog Jantsje Huismans. ‘Bij de poot genomen, dikke pech’

Ziekenhuizen erken je mogelijkheden en onmogelijkheden en verwijs door naar andere partijen als deze blijken meer kennis in huis hebben.
Kwaliteit van leven voor de patiënt wordt gewaarborgd en kosten in de zorg genivelleerd. Vandaag een verontrustende intake meegemaakt. Als verpleegkundige werkzaam op de polikliniek dermatologie houd ik zo nu en dan een intake van een patiënt met verondersteld lymfe/lipoedeem.

Blog Harm-Jaap Smit. Omgekeerd bewijs

Iedereen weet al sinds 1962 dat wonden zonder korstje tot 40% sneller dichtgaan dan wonden met een korstje. Dat is getest op twee varkens (Winter) en zeven gevangenen (Hinman), allemaal relatief gezonde proefdieren en proefpersonen. Dus wordt sinds 1962 gekeken of dat ook werkt als je bijvoorbeeld een 83-jarige diabeet bent. 40% sneller, dat zou je in de praktijk duidelijk moeten zien. Anders gezegd, als je een verband een week kan laten zitten i.p.v. dagelijks natte gazen te verwisselen, hoeveel sneller zou dat dan gaan? Antwoord op die vraag is na ruim 50 jaar geprobeerd te beantwoorden in de MOKUM-trial. Daarin bleek dat vochtige wondbehandeling niet beter en eerder slechter is dan de conventionele gazen (Ubbink DT et al, Arch Surg 2008). Dit geldt echter alleen voor wonden met een acute etiologie (dus na trauma of operatie). En, wat voor wonden waren dat bij Winter en Hinman dan?