Ziekenhuizen erken je mogelijkheden en onmogelijkheden en verwijs door naar andere partijen als deze blijken meer kennis in huis hebben.
Kwaliteit van leven voor de patiënt wordt gewaarborgd en kosten in de zorg genivelleerd. Vandaag een verontrustende intake meegemaakt. Als verpleegkundige werkzaam op de polikliniek dermatologie houd ik zo nu en dan een intake van een patiënt met verondersteld lymfe/lipoedeem.
Iedereen weet al sinds 1962 dat wonden zonder korstje tot 40% sneller dichtgaan dan wonden met een korstje. Dat is getest op twee varkens (Winter) en zeven gevangenen (Hinman), allemaal relatief gezonde proefdieren en proefpersonen. Dus wordt sinds 1962 gekeken of dat ook werkt als je bijvoorbeeld een 83-jarige diabeet bent. 40% sneller, dat zou je in de praktijk duidelijk moeten zien. Anders gezegd, als je een verband een week kan laten zitten i.p.v. dagelijks natte gazen te verwisselen, hoeveel sneller zou dat dan gaan? Antwoord op die vraag is na ruim 50 jaar geprobeerd te beantwoorden in de MOKUM-trial. Daarin bleek dat vochtige wondbehandeling niet beter en eerder slechter is dan de conventionele gazen (Ubbink DT et al, Arch Surg 2008). Dit geldt echter alleen voor wonden met een acute etiologie (dus na trauma of operatie). En, wat voor wonden waren dat bij Winter en Hinman dan?
Tijdens de vergadering van de WCS Commissie Diabetische Voet worden onder andere de laatste ontwikkelingen op het gebied van de diabetische voet ulcus uitgewisseld. Zo kwam aan de orde dat er een nieuwe richtlijn diabetische voet komt.
Tijdens de voorbereiding van het WCS Congres 2015 kregen we informatie over het schrijven van artikelen en blogs van Frank van Wijck, freelance journalist. Zo kregen we de opdracht om een blog te schrijven in tien minuten. Het thema was: verspillingen in de zorg.
Uit onderzoek van Alita Jaspar, Master of Woundhealing & Tissue Repair, blijkt dat patiënten met complexe wonden al gemiddeld 57 dagen een complexe wond hebben voor zij het Mitralis Expertise Centrum Wondzorg bezoeken.
In 1994 was ik waarnemend verpleegkundig coördinator van het Brandwondencentrum te Rotterdam en bestuurslid van WCS Commissie brandwonden. In dat jaar verscheen de eerste editie van het vakblad Nursing. Wat een interessant en lekker dik vakblad was dat! De initiatiefnemer Ben Konings kende ik nog, toen ik gastdocent was voor brandwonden voor de A-inservice opleiding te Schiedam. Hij was verbonden aan die opleiding. En dat zag je ook terug in de Nursing, een lekker dik verpleegkundig tijdschrift met een grote focus op opleiden. En feitelijk is dat altijd zo gebleven.
‘Wondzorg verbeteren met een beperkt gamma aan materialen. Kan dat? En hoe doe je dat?’ Dat was de vraag die ik kreeg van LUMOS, een Leuvens initiatief voor ontwikkelingssamenwerking*. Artsen en verpleegkundigen die terugkwamen van een missie naar Afrika meldden een problematische wondzorg. Ze zagen veel grote en geïnfecteerde wonden die maar moeizaam heelden in het Hôpital St. Luc in Kisantu (DR Congo).
Op 17 juli 2014 werd een prachtige zomer wreed verstoord door de gruwelijke vliegramp met de MH17. Een land in een emotionele rollercoaster; eerst de euforie rond de WK voetbal en daarna de diepe droefenis van deze ramp. Een ramp die een diepe wond veroorzaakte in onze samenleving en als wondprofessionals weten wij als geen ander dat een diepe wond vaak leidt tot een lelijk litteken.
Na afloop van een middag bij het Regionaal Tuchtcollege in Den Haag, realiseer ik me weer eens te meer: het gaat vaak mis bij communicatie en registratie. Onafhankelijk van je functie in de zorg en hoeveel hart je voor ‘de zaak’ hebt, onafhankelijk van de kennis die je hebt en de wetenschap dat je erop ‘afgerekend’ kunt worden, maken we allen missers op deze vlakken.
Recent kwam een publicatie bij mij binnen waarbij onderzoek was gedaan in een laboratorium naar het effect van een wondbehandelingsproduct op de fibroblasten. Men had het effect vergeleken met andere producten die in de zelfde fase van de wondgenezing veel gebruikt worden. Deze strategie is voor mij niet nieuw. Over veel producten zijn in de laatste tien jaar dit soort onderzoeken gepubliceerd.
